bayrammış

Bayram demek yılbaşı demekti benim için. Milli ve dini bayramlarımızı kutladığımızı hatırlamıyorum zira babam biz uyanmadan işe gider, biz çocuklar ise izinli olduğumuz halde bu izni kullanmaz okula giderdik.

Fakat yılbaşı çok özeldi bizim için. Biz çocuklar pırıl pırıl bembeyaz karların üzerinde gece yarısına kadar tepinir zıplar, gece yarısı olduğunda da havai fişekler patlatır, güle eğlene karşılardık yeni yılı.

Babam bu geceye özel sektini (beyaz şarap ile şampanya arası bir içki türü desem yanlış olmaz sanırım), ona özel kadehini hazırlar ve cam kenarındaki yerini alırdı. Çok sevdiğim kardan, güne özel hazırlanmış yiyeceklerden, havai fişekten daha mutlu ederdi beni bu görüntü zira her yıl olduğu gibi babam içerken daha bir tatlı tatlı, daha bir utangaç gülümser dururdu etrafına. Sarhoş olmaktan kaynaklı bir şey değildi bu, sarhoş olmazdı benim babam. Benim babam hep öyle utangaç gülümserdi. Nasıl da seyre dalınası bir gülümseyişti o, mıh gibi aklımda tuttuğum, unutamadığım, karşılaştığım her erkekte aradığım... 

Hayatımdaki çoğu şey gibi bu anı da Almanya 'da kaldı. Türkiye'de kutladığımız ilk yılbaşında - belki de Türkiye'de sekt bulunmadığı için - ve sonrasında hiç tekrarlanmadı bu ritüel.

Çünkü babam bizi bir yılbaşı arefesinde bırakıp gitti. Yeni bir yıla, yepyeni umutlara saatler kala verdik onu toprağa. 

Ve şimdi bir avuç toprağa dönüştü onun gülümseyişleri, benim ise bundan duyduğum mutluluk...

Artık, sevdiklerimizle geçirdiğimiz her günün aslında bir bayram olduğunu düşünüyor olsam da bayramınızı gene de ve şimdiden kutluyorum.