eh madem geldik bu dünyaya

.

Tam 38 yıl önce bugün karlı bir Almanya akşamında, hastanenin asansöründe başımı yaşama uzatmış, 

hemşireleri güldürmüş, annemi telaşlandırmışım bana o günden yadigar kalan bu tezcanlılığımla.

Fakat kendimle ilgili dinlediğim en garip şey doğum kontrol hapına rağmen doğmuş olmam.

Yıllarca bunu anlamsız bir şekilde - üstelik buna bir cevap bulamayacağımı bile bile -  sorgulamış olmakla kendime ne büyük bir haksızlık ettiğimi düşündükçe şimdi, boşa geçen onca zamana üzülmeden edemiyorum.

Ve ben yaşıyor olmaktan hiç bir zaman "normal" bir insan gibi keyif alamayacağımı bilsem de bundan artık esef duymayacağımı da biliyorum. Çünkü her şey kendini sevmekle başlıyormuş ve insan bunu bazen yaşamının ortasına doğru idrak ediyormuş....

Aman neyse ney, niyeyse niye, doğmuşum işte bir kere.

Doğum günüm kutlu olsun, iyi ki doğmuşum ;))