23.09.2010

düşüyorum, tut elimden


tıpkı 3 yıl öncesinde olduğu gibi gene en dibe doğru - üstelik bu kez bunun olmaması için onca çabalamış olmama rağmen ve o dipsiz kuyunun içinde tutunacak bir dal ararken ve onu bulamazken - düşerken ışık hızıyla, "beni neden gene terk ettin" diye feryat ederken Yaradan'a açtığım ilk sayfada karşıma bu çıktı (2 kez üstelik) : 

"Kuşluk vaktine and olsun,

Karanlığın çöktüğü vakit geceye andolsun ki,


Rabbin seni terk etmedi, sana darılmadı da."

İnanayım , avunayım istiyorum...





7 yorum:

üçtemmuz dedi ki...

çok güzel.

oyumben dedi ki...

Küfür etme. Mumu yak.

Sevgi Gibi dedi ki...

dimi ünscüm, içim titredi tam iki kez üst üste aynı ayet çıkınca.

Oyumben, kibriti bulamıyorum...
:)

gülsen VAROL dedi ki...

Bir daha bu tür yazılar okursam sayfanda sevgili Sevgi, sayfana bir daha asla uğramam.. Ha, bu da senin için bir şey ifade etmeyebilir ayrıca..
Kafayı mı üşüttün sen?
Kafayı mı taktın?
Kafayı mı çektin??

Sevgi Gibi dedi ki...

bu konuyu çok özel bulduğum için cevabımı mail olarak gönderdim.

Adsız dedi ki...

kuzum..

yaşam bu..
düşmeler.. kalkmalar..
küllerinden doğmalar..
boğulurken nefes bulmalar..

ama inerken çektiğimiz sıkıntı kadar iyi geliyor mu çıkışlar dersen ..
bilmiyorum..

bazen ve bazıları da..
indiğinden çok yukarı fırlıyor.. biliyorum..

bir de kadın olmanın bize.. yenden yaratma.. şekillendirme.. acı ilacı şekerle kaplama özellikleri verdiğine inancım.. tam..

kadın olup kadın kalmak.. yeter tüm iniş çıkışlarda..

sevgimle..

atalet

Sevgi Gibi dedi ki...

ah atalet, o çıkışlar hep yeni yeni inişlerin başlangıcı oluyor benim için :/