düşüyorum, tut elimden

tıpkı 3 yıl öncesinde olduğu gibi gene en dibe doğru - üstelik bu kez bunun olmaması için onca çabalamış olmama rağmen ve o dipsiz kuyunun içinde tutunacak bir dal ararken ve onu bulamazken - düşerken ışık hızıyla, "beni neden gene terk ettin" diye feryat ederken Yaradan'a açtığım ilk sayfada karşıma bu çıktı (2 kez üstelik) : 

"Kuşluk vaktine and olsun,

Karanlığın çöktüğü vakit geceye andolsun ki, Rabbin seni terk etmedi, sana darılmadı da." İnanayım , avunayım istiyorum...