"Değiştiremeyeceğin şeyleri kabul de edemiyorsan yavaşça yüksel parmak uçlarında, dön sonra.
Dön sırtını.
Nuh tufanını hatırla, sular altında kalan koca bir dünyayı, ardlarında bırakmış oldukları hayata son bir kez bakmak isteyenlerin akıbetini hatırla.
Say ki bu da senin Nuh tufanın.
Unutma, ardına bakanın taşa dönüştüğünü unutma.
Dikleştir omuzlarını, dik burnunu havaya, kaldır yüzünü yerden, önüne bak.
İlk adımını at, içindeki bütün acabalarla ve bütün keşkelerle birlikte.
Dene. Deneyimle. Korkma. Ve asla ardına bakma."
6 yorum:
yazılırken fiyakalı
yapılırken zor şeyler sanırsam bu yazının konusu ...
bende yaparım ara ara bunu
ama hani çoğuna başka başka mevzularda bu yazı konundan bağımsız yani : )
ki kendine gaz vermek diyebilirz biz onlara da buna da
tabi eğer maksadı
basitleştirirsek : )
ben de pek işe yaramaz
sen de yarasın istiyo musun sen ama sahici istiyo musun bi de bu var : )
bence isteme derim : )
ama yine de istiyosan
dilerim olur...
kolay gelsin der kaçarım : )
ne zaman yazdığımı bile hatırlamadığım bir denemeydi bu. sanırım sonuncusu da olacak :))
yarasın istiyorum tabi şafak, çok istiyorum hem de :/
sen niye istemiyorsun Allah Allah, iyiliğimi ister misin lütfen Şafak, hemen :)))
Değiştiremeyeceğim şeylerden biri de ardıma bakmak.
kabullenmekten daha kötü bir şey bilmiyorum şu hayatta.
yok saymak..
en iyi yaptığım şey..
olmadı iki tığ bir sarmaşık saklarım gözlerimden..
o değişmez ama ben bakıp bakıp kudurmamış olurum..
alışkanlık sağlamak..
kötü bişi..
keşke kaybedecek de olsam baltacı mehmet şeklinde saldırabilsem..
atalet..
yok saymaya çalışılan her şey daha da çoğalıyor nedense.
başarmak... zor yav.
Yorum Gönder